xxxx xxxx

Poison
Auteur: Reiner Knizia
Uitgever: Playroom Entertainment
Jaar: 2005


recensie door

x
Reiner Knizia is met voorsprong de meest productieve onder de spellenauteurs met momenteel ruim 200 spellen op zijn naam. Daar zitten enkele klassiekers onder zoals Euphraat & Tigris, Tadsch Mahal en Amun-Re, maar ook de nodige niemandalletjes, tussendoortjes en zelfs complete missers. Een Knizia is daarom geen garantie voor kwaliteit, en voorzichtigheid is dus geboden. Het in de Verenigde Staten uitgegeven ‘Poison’ valt in het segment van de snelle tussendoortjes dan wel afsluiters, een segment dat door de diverse auteurs en uitgevers toch al goed voorzien wordt. Het is afwachten of ‘Poison’ zich hiertussen staande weet te houden.
x
Het eerste wat opvalt, is de omvang van de doos. Niets doet vermoeden dat het hier om een puur kaartspel gaat. Bij opening blijkt dat deze doos nodig is om drie uit de kluiten gewassen hardkartonnen illustraties van kookpotten te huisvesten. Hoezo ‘over the top’? Verder komt er een stapeltje kaarten, glossy spelregels en een elastiekje uit de doos.
x
De kaarten in ‘Poison’ stellen drankjes voor in drie smaken: rood, blauw, en paars. Daarnaast zijn er nog de gifgroene kaarten, die een mengsel kunnen bederven. De gewone kaarten zijn er met getallen 1, 2, 4 en 7, terwijl de ‘gifkaarten’ allen de waarde 4 hebben. De vijftig kaarten worden verdeeld over de spelers, en iedere beurt legt een speler een kaart in één van de drie kookpotten. Iedere kookpot mag slechts één soort drank bevatten, die echter wel vergiftigd kan worden. Legt een speler een kaart bij, en is de som van de kaarten meer dan 13, dan moet deze speler alle aanwezige kaarten exclusief de laatstgelegde kaart pakken.
x
Aan het eind van het rondje als iedereen al zijn kaarten heeft uitgespeeld tellen de kaarten als strafpunten. Niet de getallen bepalen de strafpunten maar het aantal, waarbij de gifkaarten elk voor 2 strafpunten tellen. Heeft een speler in een van de drie kleuren de absolute meerderheid, dan mag hij deze wegstrepen. Het kan dus voordelig zijn om een kookpot te laten ‘overkoken’ en zo de meerderheid te pakken in een kleur, maar een eventueel toegevoegd vergif maakt dat toch weer minder aantrekkelijk! Een venijnige actie is het om te proberen alle kookpotten met dertien punten ‘op scherp’ te krijgen waardoor de volgende speler gegrandeerd een pot moet laten overkoken.

Het is altijd leuk om spelletjes als ‘Poison’ in huis te hebben. Als er net te weinig tijd is voor een ‘echt’ en wat langer spel maar te veel tijd om al afscheid te nemen, komt dit korte kaartspelletje het best tot zijn recht. Nog even elkaar lekker sarren en dollen, en daarna naar huis. De vormgeving van de doos is typisch Amerikaans, met volstrekt overbodige kookpotten als componenten, maar hiermee wordt er wel weer wat aparts op tafel gezet. De echte Knizia-kenner zal bovendien zijn idool in de doorgedraaide dokter op de voorkant herkennen. Hopelijk is deze pose niet tekenend, en kunnen we van ‘Herr Doktor’ spoedig weer eens een echte klassieker tegemoet zien.
© 2006 Edwin van de Sluis

Poison, Reiner Knizia, Playroom Entertainment, 2005 - 3 tot 6 spelers vanaf 8 jaar, 30 minuten

Naschrift Richard: Reiner Knizia is als een Japanse visserstrawler: met sleepnetten bejaagt hij rücksichtlos de spellenvijver waar geen idee, hoe klein dan ook, uit kan ontsnappen. Deze bijvangst echter had als ondermaats teruggeworpen moeten worden...





x
x
x