xxxx xxxx

Mesopotamië
Auteur: Klaus-Jürgen Wrede
Uitgever: Phalanx Games
Jaar: 2005

recensie door
x
Wie of wat we zijn doet er soms helemaal niet toe: we hebben een hut, wat loslopende aanhangers, en elders in Mesopotamië en op het uit zeshoekige tegels bestaande bord liggen stenen en hout, de stenen op een steentegel, het hout op een bostegel, amper genoeg voor elk van de twee tot vier spelers. In het midden van het bord staat een tempel waar de spelers gedurende het spel hun tevoren bepaalde quantum aan offers gaan brengen. De speler die daar het ijverigst in is en er het eerst in slaagt ze allevier bij de tempel neer te leggen, heeft het spel gewonnen.
Wat kunnen we in een beurt allemaal doen? We kunnen bewegen, stilstand is achteruitgang nietwaar, en anders komen we nergens. Daarna hebben we de mogelijkheid om uit een aantal acties er één te kiezen die we onbeperkt mogen uitvoeren. De te kiezen acties zijn: hutten bouwen, een heiligdom bouwen, bevolkingsaanwas, en ‘kaart pakken’. Deze laatste actie mag als uitzondering overigens maar een keer per beurt worden uitgevoerd.
x
Onze horde, in het begin nog luttel van omvang, heeft de beschikking over 5 bewegingspunten per beurt die ze naar eigen inzicht over hun aanhangers mogen verdelen. Tijdens deze beweging kunnen diverse taken worden uitgevoerd. Op deze manier kan er hout worden vervoerd naar laaglandtegels waar nieuwe hutten kunnen worden gebouwd, maximaal twee per tegel, als er tenminste twee eigen aanhangers op deze plek staan. Is er geen plek meer, dan kan in de bewegingsbeurt worden besloten om nieuw land te ontdekken; er wordt van een blinde stapel tot drie nieuwe tegels getrokken waarbij vulkanen ergens als blokkade de tegenstander in zijn beweging kunnen proberen te vertragen. De speler mag in dit geval een extra tegel openleggen. Ook kunnen we meehelpen aan de tempelbouw door er stenen naartoe te verslepen.
Omdat het net de echte wereld is, is het mogelijk om hout of steen van een tegenstander af te pakken, vooropgesteld dat we dit met een laffe meerderheid van aanhangers doen op de plek waar de buit wordt vervoerd. Maar alles draait uiteindelijk om de offers aan de tempel.
x
Deze offers zijn van verschillende grootte en staan op ronde fiches; een ‘2’ is een offer bestaande uit noten, maar op de ‘7’ staat een geit afgebeeld - niet dat de illustratie wat uitmaakt, want gedurende het spel houden we alleen rekening met het cijfer dat op het fiche staat. Dit cijfer is bepalend voor het aantal manna dat we verzameld moeten hebben om het offer te mogen brengen.
Manna, wat was dat ook al weer? Voor de onwetenden van de verhalen uit het Oude Testament (Exodus 16:13 en verder): toen de Joden in de woestijn vanuit Egypte op weg waren naar hun Beloofde Land en ondervoed dreigden te raken, hielp een goddelijke ingreep ze aan voedsel:
x
13Die avond kwam een grote zwerm kwartels uit de lucht en bedekte het kamp en 's morgens lag er een laag dauw rond het kamp.14Toen de dauw was opgetrokken, bleef er een dunne, schilferachtige laag op de woestijnbodem achter. 15De Israëlieten vroegen zich verwonderd af wat dat kon zijn. Mozes verklaarde het raadsel: ‘Dit is het brood dat de Here u als voedsel geeft’. 31Zij noemden het brood 'manna' (dat betekent: ‘Wat is het?’). Het was wit als korianderzaad en smaakte naar honingkoek.
We zijn weliswaar in Mesopotamië, niet meteen naast de deur van bedoelde (Sinaï)woestijn maar dichtbij genoeg om deze licentia poetica te gedogen. Het manna in dit spel valt niet zomaar uit de lucht, we hebben min of meer zelf in de hand hoe we de goden gunstig kunnen stemmen teneinde dit te bewerkstelligen. Elke keer als we een bijdrage aan de tempelbouw leveren door er een steen af te geven, krijgen we 1 manna. Tevens wordt de ons toegestane mannalimiet met 1 verhoogd, zodat we langzaam aan sparen om een offer waar we genoeg manna voor hebben verzameld naar de tempel kunnen brengen.
x
x
x