xxxx xxxx

Die Goldene Stadt
Auteur: Michael Schacht
Uitgever: Kosmos
Jaar: 2009

recensie door
x
Wat trekt de mens naar een eiland? Is het de maat? Is het de wereld in het klein: begrijpelijk en handzaam? Waarschijnlijk is het het kleine formaat waardoor de vertedering ontstaat: bonsaiboompjes, kleine ijsbeertjes, ja, koetsiekoetsiekoe, ook kleine kinderen, wat zijn ze leuk, en kijk nou toch eens!
Of komt het doordat op een eiland grenzen gemakkelijker te overschrijden zijn? Een eiland is omsloten door water, maar de eilandbezoeker, het landerige keurslijf van zich afwerpend, wandelt strijdlustig de waterige horizont tegemoet. Weg van het land, met zijn strakke regels! Een beetje poedelen, en weer terug de strandstoel in, naar de wilde zee kijken die hij zometeen nog eens te lijf gaat!
Dat er in het binnenland een gouden stad ligt, dat komen we nu pas te weten; onze ticket krijgen we voor de start al uitgereikt: een landingskaart, en nog een blinde terreinkaart, waarop een van de vier terreingesteldheden op het eiland of weer een landingskaart staat aangegeven.
x
Tegen afgifte van twee dezelfde terreinkaarten mogen we een handelshuis zetten dat direct of via eerder geplaatste handelshuizen verbonden moet zijn met een van de landingspunten. Die handelshuizen doen in eerste instantie nog niet zoveel, maar als eenmaal de gouden stad bereikt is, gaat de handel pas echt bloeien, met de meest succesvolle handelaar - die dan logischerwijs over de meeste handelsbrieven beschikt - aan het eind van het spel als winnaar.
x
Nu lijkt het om de gouden stad te draaien, maar eigenlijk alles op het eiland kan wat opleveren omdat er aan het eind van elke spelersronde een kaart wordt gewaardeerd die aan het begin van de ronde al openlag; de spelers wisten dus om welke knikkers het in die ronde ging. Zo kan een handelshuis aan een van de vier rivieren ook een uitkering in handelsbrieven opleveren.
x
Bovendien staat er op een dergelijke kaart ook een handelswaar afgebeeld. De spelers kunnen hier aan proberen te komen door een handelshuis op een van die velden te bouwen waar een plaatselijk doch obscuur handelssymbool aangeeft dat er uit de etalage van drie warenkaarten eentje genomen mag worden. Ja, het is een dunne verhaallijn; de beschrijving vanhet spelverloop wordt dus ondanks alles al abstracter!
x
Om in het Heiligste der Heiligen van de Gouden Stad, het centrum, te mogen bouwen, hebben de spelers een sleutel nodig, die de bewaarders van de stad heel slordig (daar is het laatste woor d nog niet over gesproken!) nogal opzichtig hebben weggelegd, en zo liggen er telkens aan elk van de rivieren wel een of twee sleutels, waarvoor het voldoende is om op die plek een handelshuis te bouwen om er een te mogen claimen.
x
Het bouwen van een handelshuis in de Gouden Stad levert direct handelsbrieven op; voor de eerste speler wat meer dan voor de tweedstaangekomene, en de rest heeft vette of ook wel dikke pech. In het centrum wordt de bonus nog wat verder opgeschroefd: hier is het dubbele aan handelsbrieven te halen.
x
De bouwstenen voor een handelshuis zijn de terreinkaarten (we hebben de verhaallijn nu definitief verlaten!): twee van de soort waar gebouwd gaat worden - aan de kust is slechts een enkele landingskaart vereist. De spelers vullen aan het begin van elke ronde hun terreinkaarten aan via een eenvoudige bieding. Hiertoe worden eerst net zoveel setjes van twee kaarten opengelegd als er spelers meedoen; vervolgens mag de startspeler als eerste zijn voorkeur voor een setje kaarten aangeven door er zijn letterlijke hand op te leggen.
x
Een volgende speler mag een van de overige setjes als voorkeur aangeven, maar mag ook, tegen betaling van een munt, de bezette plek innemen. Elke keer wanneer een speler een andere speler van een setje wil verdrijven, kost dat een munt extra. Zo gaat dit door tot elke speler een onbetwist setje terreinkaarten heeft, waarna ieder ze op de hand neemt.
De munten kunnen mondjesmaat worden aangevuld door een handelshuis te bouwen op die plek waar een of twee munten staat aangegeven.
Wanneer de laatste waarderingskaart is gewaardeerd, of wanneer een speler al zijn handelshuizen op het bord heeft gezet, eindigt het spel.
x
x
x
De twee kaarten die een speler aan het begin van het spel krijgt, kunnen al bepalend zijn voor succes in de eerste ronde als daarmee op een locatie van de waarderingskaart gebouwd kan worden. Het maakt misschien niet heel veel uit voor het verdere spelverloop, maar het voelt niet goed wanneer zo vroeg in het spel door toeval beloningen worden uitgedeeld. Bovendien worden bonussen verdubbeld als een speler zich als enige qualificeert. In een spel met tamelijk beperkte bouwmogelijkheden komt dit vrij willekeurig over: de spelers krijgen namelijk slechts twee kaarten per ronde; weliswaar mag er gepast en gespaard worden tot vijf kaarten maar daar staat tegenover dat er dan niet is gebouwd en de gewenste plek ondertussen wellicht door een andere speler is bezet.
x
Het is even wennen om de handelsbrieven niet gewoon als geld te zien en de munten als goud; het maakt eigenlijk ook niet uit, dus waarom moeilijk doen? De lelijke handelsbrieven detoneren trouwens enorm met de verder mooie uitvoering vanhet spel.

Het spel speelt vlot en heeft niet al te moeilijke keuzes: linksom via de zwarte wijk, of misschien eerst nog een handelshuis in het groene gebied? Ofeen speler kan in de aanvulfase een claim op het aantrekkelijke setje met twee identieke kaarten leggen waarbij de kans groot is dat een andere speler hier ook zijn zinnen op heeft gezet, waarbij het alternatief is voor de wat minder aantrekkelijke maar zekere set kaarten te gaan.
x
Op deze manier kabbelt het spel een beetje voort; het is als een wedstrijd zonder doelpunten. Tegen het einde kan het zelfs een beetje stroperig worden als de plekken op het bord beperkt zijn en de spelers voor ‘hun’ bouwlocatie kaarten moeten sparen. De eindconditieregel dat het spel ook is afgelopen wanneer een speler geblokkeerd is - waarbij de desbetreffende speler heeft verloren! - is een noodgreep die aangeeft dat het spel hier niet helemaal uit de verf is gekomen.
x
Zo kunnen we het eiland waarop de Gouden Stad zich bevindt afvinken van ons bestemmingenlijstje; we waren er, het was er aardig en de bediening was goed, maar we hoeven er niet per se weer naar terug.
© 2009 Richard van Vugt

Die Goldene Stadt, Michael Schacht, Kosmos, 2009 - 3 of 4 spelers vanaf 10 jaar, 60 minuten
Te weinig mogelijkheden tegen het einde
x
x
x