xxxx

Cleopatra en het Genootschap van de Architecten
pagina 2
x
x
Elk van de categorieën heeft een verschillend aantal bouwdelen, en telkens als er een categorie is voltooid, schrijdt Cleopatra een stap verder richting haar toekomstig verblijf. Na de voltooiing van de vijfde categorie is het spel uit en vindt de eindtelling plaats, na eerst de meest corrupte medespeler in de krokodillevijver te hebben gedumpt.
‘Cleopatra’ is geen moeilijk spel; een beurt komt neer op de keuze tussen een (reeks van) kaarten pakken, of een bouwdeel (met een combinatie van kaarten) bouwen. Alle acties staan op geïllustreerde tweezijdig bedrukte overzichtskaartjes, en er rijzen hierdoor en door het duidelijke spelregelboekje tijdens het spel eigenlijk geen vragen meer voor de beginnende speler en het is dus zeer goed als 'instapspel' voor nieuwelingen in de hobby te spelen; aan de andere kant is er speltechnisch voor de gevorderde speler niet veel avontuur te beleven.

De interactie is minimaal en komt alleen bij het offeren naar voren. Verder is elke speler zo’n beetje bezig zijn eigen hand kaarten te prepareren voor de volgende bouwactie, afwegende welke rij kaarten hij uit de markt zal nemen, en of een kans te wagen valt met die ene rij met wat meer blinde kaarten erin.
x



Want voordat je het weet koop je een Egyptische kat in de buidel, kaarten met corruptiefiches erop; maar misschien ook is die blinde kaart net dat stuk marmer dat je zo node mist voor het bouwen van de troon die maar liefst 12 Talenten oplevert!

De mogelijkheid om corruptiefiches kwijt te raken tijdens het offeren aan de hogepriester is zeer beperkt en komt eigenlijk maar eenmaal per spel voor; spelers die vaker willen offeren zouden de dobbelstenen met een extra symboolzijde kunnen markeren. Als meeste offeren is een mooie manier om corruptiefiches kwijt te raken, maar er teveel geld aan spenderen kan een speler de overwinning kosten.
x
En moeten we nog zeggen dat het spel er mooi uitziet? Nee, dat doen we niet, dat zou het spel tekort doen; het spel ziet er gewoon schitterend uit! De doos zit tot de nok toe vol met materiaal; als rechtgeaarde Hollander koop je hier voor een kleine twee kilo (vooruit: 1830 gram) aan spel! En zelfs de doos is onderdeel van het spel; het is de basis van het paleis. Days of Wonder lijkt een nieuwe standaard te willen zetten met hun reeks verleidelijk mooi uitgevoerde spellen waar niet op kosten beknibbeld is. Dat heeft zo zijn aanschafprijs, maar je krijgt er wel veel materiaal en spelsfeer voor terug! ‘Cleopatra’ is een goede en constante voortzetting van de uiterst speelbare reeks waarin onder andere ‘Ticket to Ride’, ‘Piratenbaai’ en ‘Memoir’ 44’ voorgingen.
© 2006 Richard van Vugt
Cleopatra, Bruno Cathala & Ludovic Maublanc, Days of Wonder, 2006 - 3 tot 5 spelers vanaf 10 jaar, 60 minuten
x
x
x