xxxx xxxx

Porto Carthago
Auteur: Bernd Eisenstein
Uitgever: Iron Games
Jaar: 2010


recensie door

x

Carthago, de hoofdstad van het Carthaagse rijk, was al vele jaren voor het begin van onze jaartelling door de Feniciërs tot bloeiende havenstad en handelscentrum gemaakt. De senatoren willen graag profiteren van de voorspoed door hun beurzen gevuld te krijgen en hun invloed in het paleis te vergroten.
Met behulp van vele onderdanen verladen de spelers waren en kopen ze zich in aan het hof.

x
Dat laatste is het allerbelangrijkste: niet de rijkste speler, maar die met de meeste onderdanen in het paleis wint het spel. Maar aangezien het veel geld kost om in het paleis terecht te komen draait het spel toch om Talenten, waarmee in dit geval de lokale munteenheid bedoeld wordt.
x
Alle spelers krijgen 18 onderdanen die iedere ronde ingezet kunnen worden. Het spel verloopt in vijf ronden. Iedere ronde varen er allereerst nieuwe schepen de haven binnen: op het bord zijn twaalf havens te zien, waar schepen uit zes verschillende regio's kunnen aanleggen. De spelers met de meeste onderdanen in de vuurtoren mogen meebeslissen welke schepen er binnen varen, en naar welke haven. Vervolgens worden de zes actiekaarten geschud en op het bord gelegd; de volgorde waarin ze worden neergelegd, en daarmee de kosten van de acties, varieert per ronde. Alle spelers mogen steeds vijf acties kiezen. Sommige acties zijn gratis, anderen vereisen de inzet van één tot drie onderdanen op de actiekaart. Alle acties mogen onbeperkt door dezelfde of verschillende spelers worden uitgevoerd.
x
x
Men kan bijvoorbeeld waren kopen op de markt, een haven claimen door er twee onderdanen in te zetten, een kapitein op een charterschip plaatsen, waren verplaatsen van het eigen pakhuis naar een haven of charterschip, of onderdanen in de vuurtoren of tempel plaatsen.
x

Op de schepen staat afgebeeld welke kleur waren het schip wil inladen. Meteen zodra een schip en het gevraagde goederenfiche samen in een haven ligt wordt de verscheping afgehandeld. De eigenaar van de haven krijgt het afgebeelde geldbedrag, en een handelspunt. Hij haalt vervolgens zijn onderdanen weg uit de haven zodat deze weer vrij komt. Het schip mag hij voor zich neerleggen; de meeste schepen hebben een bijzondere eigenschap waar hij eenmalig gebruik van kan maken.

x

In plaats van de waren te verkopen aan een schip in de haven is het ook mogelijk zelf met de waren de boer op te gaan. Er wordt dan een waar geplaatst op een charterschip, en de reis begint! De bovenste kaart van de scheepskaartenstapel wordt open gedraaid. Hierop staat een getal dat aangeeft hoe veel narigheid het schip onderweg tegenkomt.

x

De kapitein moet minstens zo veel onderdanen in de tempel hebben staan om de goden gunstig te stemmen! In dat geval is de transactie geslaagd en mogen er twee handelspunten worden bijgeschreven op de lijst. Het afgebeelde bedrag, minus het loon voor de trouwe bidders in de tempel, wordt ook opgestreken. Als de gevaren niet het hoofd kunnen worden geboden is niet alles verloren: door de leerzame ervaring levert dit alsnog een handelspunt op, en de helft van het afgebeelde bedrag. De onderdanen in de tempel hoeven niet betaald te worden: ze hebben hun werk immers niet erg goed gedaan.

x

Afhankelijk van de gekozen actie kan de speler na het uivoeren ervan een onderdaan in het paleis plaatsen, mits hij het aangegeven bedrag betaalt, en het vereiste aantal handelspunten bezit.

Als alle spelers vijf acties hebben uitgevoerd is de ronde afgelopen. De onderdanen die op de actiekaarten staan krijgen de spelers terug om in de volgende ronde opnieuw in te zetten. Het inkomen van iedere speler is gelijk aan het aantal onderdanen in zijn voorraad, en de speler met de meeste onderdanen wordt de nieuwe startspeler. Wie na vijf rondes de meeste onderdanen in het paleis heeft staan heeft gewonnen!

x
x
x
x

De sequentie waarbij waren eerst gekocht moeten worden, vervolgens verscheept voor geld en handelspunten, die op hun beurt weer te gebruiken zijn om onderdanen in het paleis te plaatsen (overwinningspunten) doet vertrouwd aan, en de thematisch logische volgorde maakt dat Porto Carthago een lage instapdrempel heeft.

x
Jammer genoeg voor de ervaren veelspeler is het lastig, of eerder riskant, om vooruit te plannen. Wie een zwarte waar koopt en een Egypte-haven claimt is overduidelijk aan het azen op het zwarte Egypte-schip dat al klaar ligt bij de ingang van de haven. Als het enigszins mogelijk is zal een medespeler er dus voor zorgen dat dit schip niet, of in de verkeerde haven, binnen vaart. Hiermee kan een speler op enorme achterstand gezet worden, omdat hij dan met een nutteloze haven en een nutteloos waar ziet opgescheept. Natuurlijk kan dat wel weer recht gebreid worden: het nutteloze waar kan bijvoorbeeld via een charterschip verscheept worden, en de nutteloze haven kan weer opgegeven worden. Maar dat kost allemaal acties!
x

En dat is meteen een ander nadeel van het spel: er zijn voor elke verscheping opnieuw drie acties nodig: een waar bemachtigen, een schip of haven claimen, het waar verladen. Als er dus maar iets mis gaat (net niet genoeg geld, het juiste waar is niet verkrijgbaar, een medespeler zit te kwallen) en er extra acties nodig zijn om de problemen op te lossen, past dit geheel niet meer binnen de vijf acties van een ronde. En alle onderdanen die nog op het bord staan aan het eind van de ronde leveren geen inkomsten op!

x
Alles beschouwd is Porto Carthago een leuk en niet erg ingewikkeld spel, dat echter door geringe planbaarheid erg frustrerend kan verlopen.
© 2011 Barbara van Vugt

Porto Carthago, Bernd Eisenstein, Iron Games, 2010 - 3 tot 5 spelers vanaf 12 jaar, 90 minuten


x
x
x