xxxx

Attika
pagina 2

x
De landschapsymbolen op het bord raken snel bezet, dus de kans is groot dat de bouwkosten geheel of gedeeltelijk met kaarten betaald moeten worden. Aan kaarten valt niet zo makkelijk te komen, maar gelukkig is er het principe van de logische bouwvolgorde. Zoals eerder genoemd zijn de gebouwen op de aflegkaart verbonden door middel van pijlen. Zodra je de gebouwen op het speelbord legt in de volgorde die door de pijlen wordt aangegeven, en ook nog eens op aangrenzende velden, vervallen de bouwkosten. De bron staat bijvoorbeeld met een pijl verbonden met het graanveld. Als je de bron al gebouwd hebt (tegen betaling!) mag je het graanveld gratis aangrenzend aan de bron leggen; dit hoeft niet in dezelfde beurt! Dat klinkt wel simpel maar is het niet altijd; het wordt snel krap op het bord, en voor je het weet zijn er nauwelijks meer vrije velden te vinden. Als er aangrenzend aan de bron geen lege velden meer zijn, moet het graanveld toch elders en tegen betaling neergelegd worden.

Het is de bedoeling dat je je metropool als één geheel laat groeien, dus alle gebouwen in een ononderbroken keten. Wil je, bijvoorbeeld door ruimtegebrek, of omdat elders op het bord nog vrije velden met landschapsymbolen zijn, een tweede ‘nederzetting’ beginnen, moet je voor het eerste gebouw een extra landschapskaart betalen. Bij een derde nederzetting betaal je zelfs twee extra kaarten voor het eerste gebouw, etcetera. Als je dus een tegenstander steeds zo weet in te sluiten dat hij niet meer kan uitbreiden en gedwongen wordt elders opnieuw te beginnen, jaag je hem flink op kosten. Altijd doen dus!
Attika is een heel ongecompliceerd spel, het speelt gemakkelijk en is eenvoudig uit te leggen. Ook is het bijzonder mooi uitgevoerd, sfeervol en visueel erg aantrekkelijk. Maar een winnende strategie is niet zo makkelijk te ontwikkelen, daarvoor is er teveel toeval in het spel. Het zo veel mogelijk volgen van de logische bouwvolgorde is een ‘must’, anders wordt het bouwen veel te duur. Maar dan moet je maar net het geluk hebben dat je de gebouwen ook in de juiste volgorde te pakken krijgt. Als je te lang moet wachten op de geschikte gebouwen hebben de tegenstanders inmiddels alle interessante plaatsen op het speelbord al bezet, en moet je genoegen nemen met een verdomhoekje. Je kans om dan twee heiligdommen met elkaar te verbinden en zo te winnen is dan opeens afgenomen tot het vriespunt, en door een ongetwijfeld tekort aan ruimte en landschapsymbolen gaat het bouwen van alle 30 eigen gebouwen dan ook niet echt voorspoedig…
De tactische overwegingen die in Attika een rol spelen worden dus gedeeltelijk teniet gedaan door de hoge geluksfactor. Dat maakt het tot een simpel, vrij toevallig maar sfeervol legspelletje, en daarmee op zich wel een prettig tijdverdrijf. Als tweepersoons-tussendoortje zal het dan ook wel af en toe op tafel blijven verschijnen. Maar gezien het feit dat er met meer spelers zoveel andere, meer tactische spellen ter beschikking staan, zal Attika geen blijvertje zijn.
© 2004 Barbara Lussenburg

Attika, Marcel-André Casasola Merkle, Hans im Glück, 2003, 2 tot 4 spelers

x
x
x
x