xxxx xxxx

Spielwarenmesse Nürnberg 2006

x
Prelude I
Veel Nederlandse spelers gaan naar het Spellenspektakel in Eindhoven, en steeds meer vinden elk jaar ook hun weg naar Spiel! in Essen. Ook op de Nürnberger Spielwarenmesse, een vakbeurs voor de speelgoedbranche en weliswaar niet voor consumenten toegankelijk, wordt duidelijk dat alles wat ons in alle pracht wordt voorgeschoteld ‘gewoon’ hard werken is. Als de beurs nog twee dagen van de opening is verwijderd, wordt in alle twaalf immense hallen nijver gewerkt. Het is er koud; alle grote expeditiedeuren staan open om de bouwmaterialen binnen te brengen. Overal liggen pallets en ander bouwmateriaal in de gangpaden, hier en daar wordt al tapijt gesneden in de stands die al wat verder in hun ontwikkeling zijn. Een pannetje soep staat in een van de gangpaden omstreeks lunchtijd op een electrisch fornuisje te pruttelen. Het is het domein van de standbouwwerkers, die overal op de achtergrond het voorwerk doen om als de beurs opengaat, de illusie tot stand te hebben gebracht, en keurig op tijd en volgens de afmetingen een nieuwe tijdelijke wereld geschapen hebben.

x
x
x
x
Prelude II
Een dag later, woensdag om negen uur ‘s morgens, is er een grote warming up voor de pers in het nieuwe flashy perscentrum van de beurs. Op de diverse open etages is het een rumoer van belang, hier hebben degenen die het belangrijk genoeg vonden om zich apart aan de pers te tonen een klein fortuin neergelegd om slechts gedurende deze ochtend een presentatie te mogen houden. Opzwepende muziek, roffelende trommels, diksomuziek,alles is uit de kast gehaald om de aandacht van de pers te trekken.

x
x
Dat laatste lukt bijzonder goed; het is allang duidelijk dat in onze samenleving nieuws gemáákt wordt. Is er ergens een demonstratie, dan wordt de speciale lens uit de kast getoverd en de beeldhoek zodanig ingesteld, dat de twintig verloren deelnemers alle twintig in beeld komen, de lege stoelen in een zaal worden desnoods met loopjongens ‘ingevuld’ ‘voor het plaatje’. Ook hier doet de muziek en het lawaai zijn werk: ze staan er allemaal met hun neuzen voor: een ‘nieuw’ voetbalspel (ach ja, natuurlijk, het WK voetbal). Het is het voor wat hoort wat principe: als ik erbij mag zijn, geef ik je aandacht. En iedereen wil er natuurlijk bijhoren. De pers noteert slechts, heet het. Maar de eerste en belangrijkste selectie is allang gemaakt: aan de deur. Zodoende komt eigen volk er eerst in, of krijgt de mooiste plaat(s)jes en lijkt het erop dat er een ongezonde verbintenis is ontstaan tussen de pers en de onderwerpen waar ze frank en vrij over zouden moeten berichten. Wat nu wordt gedaan is een ‘leuk’plaatje, en een korte soundbyte. Volgende item graag!
x
En er zijn mascottes, veel mascottes. Mijn schepper, wat een hoop pluche! Dit is een aparte markt op zich. Grote bijen, een opgepompte superman, nooit vliegende maar gewoon rondlopende schildpadden, soms totaal onduidelijke vormen; allemaal hebben ze hetzelfde kenmerk: op ooghoogte zit vliegengaas. En allemaal zijn ze computergestuurd, iets anders kan er niet geduid worden. Ze kennen namelijk maar drie bewegingen, die ze random uitvoeren: beide armen gestrekt boven het hoofd om euforie te verbeelden, een hand voor de mond, als om verbazing te simuleren, en zwaaien, veel zwaaien. Goh, wat zijn het vriendelijke schepsels, je zou ze wat willen doen om het evenwicht een beetje te herstellen! En de vraag welt op: zouden ze na de show met elkaar een after party houden? Net zoals de pers die dag om zes uur nog even bij elkaar komt voor een meet and greet?

x
Ergens staan op een podiumpje drie minivrouwen te playbacken. Deze meisjes van rond de tien jaar lijken zo bedrieglijk op volwassen vrouwen, dat een vergelijking met kinderporno dichtbij is. En wat is het product? Een nieuwe minipop van het een of andere merk. Ook elders worden kinderen ingezet. Barbie heeft iets nieuws: koken met Barbie. Een trendy kok met ‘ABCDH’ (waar wij gewoon met vierentwintig frames per seconde bewegen, gebruiken zij er slechts twaalf!) staat de meisjes bij. Koken met Barbie? Dat deden wij vroeger met het buurmeisje! Waarom moet alle natuurlijkheid worden vercommercialiseerd? Waarom is spelen met blokken niet voldoende meer? Waar is de vrijheid om de eigen fantasie te gebruiken? Waarom moet alles al worden ingevuld? Waarom geeft Lego al sinds jaar en dag complete sets speelgoed uit, waar juist het bouwen en zelf tot de meest fantasievolle bouwerken komen nu juist de kern van het spelen uitmaakt? ‘Why?’, zou de ons verscheiden Ischa Meijer zeggen, en dan een ècht antwoord eisen.
x
x
x