xxxxxx

verslag spellendag Gamepack 4 januari 2003
x
Eindelijk werd het zaterdag 4 januari 2003. Onze eerste spellendag van het gloednieuwe jaar! Vanaf het moment dat de datum geprikt werd, halverwege december van het oude jaar, keek ik er reikhalzend naar uit. Naarmate de dag der dagen naderde, werden de kriebels in mijn buik heftiger, namen de slapeloze nachten toe, werd ik kortom overweldig door een enorme golf van opwinding. Opwinding? Jazeker, opwinding!

Op deze of soortgelijke wijze zou het eerste spellenverslag van Gamepack kunnen beginnen. Ware het niet dat deze verslaggever als geen ander op de hoogte is van de opvattingen van Richard, de geestdriftige leader of the pack, omtrent dergelijke verslaggeving. Zo schrijf je geen verslagen, tenzij de verslaggever er bewust op uit is om zijn intellectuele medemens bewust te beledigen. En Gamepack is er niet op uit om haar spelende medemens te choqueren. Dan was Gamepack wel een club voor stand-up comedians geworden.

Neen, er zijn al grappenmakers genoeg op deze wereld. De verslaggever benut veel liever de tijd en ruimte die hij in dit platform krijgt om de serieuze kant van het bordspelen te belichten. Des te sneller is hij klaar.

Zaterdag 4 januari was Wijchen, een dorp ten zuiden van Nijmegen met een strand ter breedte van ca 200 km, voor het eerst in de historie van Gamepack het decor van speelvermaeck. Met haar hoge plafonds - of volgens Natasha juist lage vloeren - een prima lokatie voor de eenwording van Europa, een spel van Duccio Vitale & Leo Colovini. Met Fred als president van de EU en Richard (met evenveel punten, maar een fractie minder politieke invloed) als vice-president zou dat volgens de auteurs kunnen escaleren tot een derde wereldoorlog. Door zijn weigering te investeren in vredesmissies kon Ido zijn europese ambities bij de openhaard gooien. Hij werd derde, 1 punt verwijderd van beide grootmachten. Dit leert ons dat Han de benjamin van Europa is geworden.
Europa 1945-2030. Ondanks enkele sublieme mechanismes een spel om nooit meer te spelen.

In een poging om de broze eenheid weer enigszins te herstellen, nam Fred ons mee naar de dierentuinen van ZooSim, een fantastisch spel van Corne van Moorsel. Gegeven de beperkte oplage, is de kwaliteit des te opvallender. Uitgevoerd in stevig en dik karton kan ZooSim elke vergelijking met de zogenaamde duitse kwaliteitspellen weerstaan. En wat leuk Fred, de zichtschermen blijven stevig op hun voetstuk staan!
ZooSim ontpopt zich als een biedspel, een paar categorieën beter dan Ra, dat garant staat voor veel vermaak.
Fred begon de laatste ronde met de meest attractieve dierentuin, maar toen liepen de bezoekers massaal weg naar andere attracties waardoor hij verrassend terugviel naar een derde plek. Richard bleek de meeste bezoekers aan zijn Zoo te binden en Han mocht zichzelf directeur noemen van de kleinste dierentuin.
ZooSim, prima spel. Iemand nog een tip hoe je dat goed kan opbergen?

Inmiddels is het avond geworden en heeft iedereen weer een maaltijd bereid van Ido overleefd.
Wallenstein wordt uit de doos gepakt. Als beginnende Napoleonnetjes moeten de spelers hun manoeuvres zorgvuldig plannen. Menig slag wordt met behulp van de Würfelturm uitgevochten. Van begin tot eind was deze goed gevuld met geel, per definitie de strijdkleuren van Richard. Toen de toren na afloop werd ingepakt, werd ook duidelijk waarom: de gele legers waren door de bodem van de toren gezakt waardoor ze nooit (maar dan ook echt nooit) aan een offensief hadden meegedaan. Met name de strijd tegen de boeren koste Richard een hoop overwinningspunten. Jammer om op die manier 4e te worden. Of is het sneu zo te winnen? Fred bevestigde in ieder geval zijn heerschappij over Europa door ook nu weer eerste te worden, kort gevolgd door Han die op indrukwekkende wijze vanuit het achterveld was opgerukt en daardoor Ido naar een derde plek terugwierp.
Wallenstein is een spel voor planners en strategen dat ik graag vaker op tafel terug zie komen.

Tijdens het nakaarten had Richard nog een leuke mededeling. Hij zal 16 februari vieren dat Abraham hem de 18e vertelt waar hij de mosterd vandaan haalt. Maar we zien elkaar een week eerder. Voor een nieuwe spellendag.