DE DAG - Ido had vandaag de luxe om op tijd ter plekke te zijn; hij was per slot van rekening de gastheer! Nee, het valt sommige leden nog steeds moeilijk om op de vrije zaterdag de zo begeerde hobby van het bordspel te beoefenen, meer specifiek om daarvoor op de vastgestelde tijd aanwezig te zijn. Zo liet Han ditmaal weten het beoogde tijdstip 'niet te halen'; wij dachten reeds aan een ernstige terminaliteit, doch het bleek slechts met zijn bioritme van doen te hebben. Wat later dan gepland reden wij aldus wederom de spiksplinternieuwe maar vreemd genoeg toch stoffige wijk in waar wij ruim konden parkeren op de tegelplaats die alle bewoners hier voor de deur hebben. Opvallend was, dat ondanks Ido's korte woongenot de scheiding met de buren inmiddels een onroerend feit is: op de kavelscheiding staan parmantige violen hun hoogste noot te bloeien.

Eenmaal binnen, viel al meteen op, dat de des Bouvrie-lampen inmiddels zijn verruild voor echte designverlichting uit de regio. In de keuken wordt nog wat gekeuveld, terwijl de koffie doorloopt, en de lunchbroodjes worden besmeerd. Een kort uitstapje van Richard naar het terras in wording wordt abrupt afgebroken bij het losraken van een van de funderingsbalken. Hier wordt nog gewerkt; de Belgen zouden zeggen: verboden op het werk te komen! Koffie en thee worden geserveerd. Het moet weer worden gezegd: de taart van Han was weer voortreffelijk!

Ido heeft als gastheer van zijn privilege gebruik gemaakt om als eerste spel Medina ter tafel te brengen; in het actuele kader een toepasselijk spel. Fred is verkouden, en bij elk 'mag dat?' klinkt dit als 'Bagdad', maar het kan ook aan onze preoccupatie in verband met de actualiteit in de regio liggen. Tja, Medina... We zijn er een tweetal uren geconcentreerd mee bezig geweest; in deze combinatie van spelers wordt bij elk spel de diepte gezocht. Het spel is niet onaardig, ondanks de simpele handeling van blokjes leggen: paleisje, stadsmuur of geitehokje bouwen; maar kan uiteindelijk niet voldoende boeien en biedt niet voldoende diepte om de concurrentie met andere spelen te doorstaan. Het spel had door Ido gewonnen kunnen worden, als deze niet op een cruciaal moment een 'verkeerde' opmerking, althans, dat vond Fred, had gemaakt, die terstond zijn kont in de krib gooide en aldus Richard aan de overwinning hielp. Ach, het is maar een spelletje!

Hierna kwam Puerto Rico aan de beurt; dit kwaliteitsspel wordt door ons allen zeer gewaardeerd. Hier mocht Ido eindelijk zijn overwinning binnenhalen. Han kreeg bij het volgende Fürsten von Florenz de lauwerkrans om zijn hals, en het laatste spel van de dag, Attila, werd uiteindelijk door Fred gewonnen. Iedereen heeft vandaag dus een overwinning mogen smaken.

Ondertussen is Natasha nog tussendoor van station Wijchen gehaald. Ons vorige verslag repte al over een mogelijke liefdesbaby; en dit werd kort erna bevestigd. Hier blijkt maar weer eens uit hoe hoog de kwaliteit van de Gamepack-verslaggevers is! De Negenmaandenbeurs waar Natasha naar toe was geweest duurde uiteindelijk toch maar een dag of drie, dus ze moest hier gepland en vastberaden haar slag slaan. De buit besloeg allerhande gemakszaken die de allerjongste telg van een gezin betreffen.

De avond werd besloten door de leenauto die Ido van de buren in gebruik had, weer op de inmiddels vrijgekomen tegelplaats te duwen; de auto was op geen andere, meer gebruikelijk motorische manier in beweging te krijgen. Wij hebben door dit voorval nog geen duidelijk omkaderd beeld van de hartelijkheid danwel oprechtheid der buren...