We schrijven eind 19^e eeuw. Afrika, vol met allerhande schatten, ligt nog deels onontgonnen aan de voeten van de grote Europese machten. Italië, Duitsland, Frankrijk en Groot Brittannië sturen allemaal een team, met de opdracht aan zoveel mogelijk expedities deel te nemen en toch vooral met een hoop kunstschatten huiswaarts te keren. Roof en uitbuiting, ja, wel een beetje, maar we spelen hier gewoon na hoe het vroeger gegaan is. En de rijkste speler wint!

Het speelbord toont Afrika, grof verdeeld in een bruine noord- en een witte zuidzijde, met steden en verbindingsroutes. Bij iedere stad staan 1 of 2 symbolen afgebeeld; wie naar deze stad wil reizen moet een reiskaart uitspelen waarop een van deze symbolen staat afgebeeld. Op beide helften ligt een houten boek, met een stapel avonturenkaarten als bladzijden. Op deze kaarten staat een kunstschat afgebeeld, plus de stad waar die te vinden is, en het geldbedrag en aantal punten dat hij oplevert. Onderaan het bord liggen vijf expeditiekaarten open waarop twee steden staan aangegeven. Wie de route tussen deze twee steden als eerste aflegt mag de kaart hebben, wat geld en punten oplevert.

De vier spelers nemen hun startposities in in de vier hoeken van het continent. Wie aan de beurt is mag kiezen tussen twee reiskaarten bijpakken, avonturenkaarten uit het boek kopen, of bewegen. Avonturenkaarten kosten vijf geld per stuk. Bladeren in het boek mag een keer gratis, en daarna onbeperkt voor 1 geld per bladzijde. Per beurt mag een speler zo veel kopen en bladeren als hij kan betalen, en gekochte kaarten worden open voor de speler neergelegd. Spelers met hun spelerspion op de noordzijde mogen alleen kaarten kopen uit het boek op de noordzijde; daarin zitten natuurlijk avonturenkaarten met steden op de zuidzijde. Zo moet je dus altijd een eindje lopen om de schat te kunnen claimen!

Bewegen is de hoofdactie van het spel. Door het uitspelen van reiskaarten met het juiste symbool kan de pion van stad naar stad bewogen worden. Omdat er een handkaartenlimiet van 5 kaarten is, is ook het aantal mogelijke bewegingen beperkt. Wie in een stad aankomt waar hij een avonturenkaart van heeft liggen, mag zoveel geld pakken als op de kaart staat afgebeeld, en legt de kaart dan onder zijn vlag zodat aan het eind van het spel de punten geteld kunnen worden. Wanneer de pion in een stad aankomt die de startstad is van een van de expeditiekaarten mag de speler zich bij de expeditie voegen. Hij zet dan een van zijn vier schijfjes op de kaart, en incasseert de instapbonus:1 kaart, of 1 of 2 geld. Op een expeditiekaart kunnen schijfjes van verschillende spelers staan. Zodra een van de deelnemers het doel bereikt krijgt hij het aangegeven geldbedrag, en mag hij de kaart onder zijn vlag bewaren voor het eind van het spel. De andere spelers krijgen hun schijfjes terug, en verder niks.

De expeditiekaarten worden aangevuld zodat er altijd vijf open liggen. Het is toegestaan om de hele route binnen één beurt af te leggen, en in zijn beurt mag een speler bij zo veel expedities aansluiten als hij wil. Ook is het mogelijk om in één stad meerdere dingen te doen: expedities beginnen, afsluiten, en avonturenkaarten claimen, alles is onbeperkt. Na het bewegen gaan de reiskaarten op de afleg, maar de jokerkaart die voor alle symbolen geldt, en waar iedere speler er een van heeft gekregen aan het begin van het spel, komt terug op de hand.

Zo kun je dus altijd minstens 1 stap bewegen naar een willekeurige aangrenzende stad. Ook zijn er helperkaarten in de vijf verschillende kleuren (symbolen), die verdiend kunnen worden met sommige avonturenkaarten. Ook de helpers worden niet afgelegd.

'Africana' leunt zwaar op Valdora, het is eigenlijk een wat vereenvoudigde versie. De expeditiekaarten zijn een leuk element. Meedoen is gratis, en levert altijd de instapbonus op. Lukt het niet om hem af te maken, dan heb je niks verloren en al wel iets gewonnen. Het is dus zeker lucratief om ook in te stappen in expedities die je helemaal niet van plan bent ooit af te maken, dat doet een ander dan wel! Omdat de avonturenkaarten duur zijn in de aanschaf moeten de spelers eerst wat geld genereren door expedities te voltooien, daarna kunnen ze met hun eigen avonturenkaarten ook geld binnen halen.

'Africana' is een redelijk vriendelijk spel; het eventuele kaartengeluk wordt gecompenseerd door de jokerkaart en de helpers die een speler, eenmaal verworven, nooit meer kwijtraakt. Natuurlijk zijn er altijd mazzelaars die telkens toevallig in de startstad staan van een net opengelegde expeditie, of die drie gunstig gelegen avonturenkaarten na elkaar draaien, terwijl een ander het hele continent over moet; daarom is het geen heel tactisch spel.

De spelersinteractie blijft beperkt tot de concurrentie om de expeditiekaarten, iedereen loopt lekker zijn eigen route met af en toe een sprintje om net even eerder een expeditie af te maken. Theoretisch zou je ook avonturenkaarten kunnen wegkopen met kunstschatten waarvan een medespeler er al een aantal heeft, omdat meerdere dezelfde symbolen veel punten opleveren aan het eind. In de praktijk gebeurt dat niet, ten eerste moet je dan maar net onthouden hebben welke spelers welke kunstschatten al hebben, ten tweede zijn de kaarten erg duur, en ten derde weet je niet welke avonturenkaart er tevoorschijn komt als je de gewraakte kaart weghaalt.