Tycoon
Uitgever: Jumbo
Auteurs: Wolfgang Kramer, Horst-Rainer Rösner
Jaar: 1998
recensie door
|
|
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
Er is iets merkwaardigs met Jumbo. Bij ons van oudsher bekend als maker van kinderspelletjes zoals Pim Pam Pet en Electro, profileert het zich op de Duitse markt wèl duidelijker met bordspelen voor volwassenen. De Duitse traditie om de auteurs op de doos te vermelden, hebben ze bij Jumbo echter nog niet onder de knie; laat staan om uit welk jaar het spel stamt op de doos of in de spelregels te vermelden, wat tegenwoordig toch de basis is voor èlk in print verschenen product. En wanneer ze bij Jumbo een 'winnaar' in huis hebben, dan geven ze het spel een zodanige knullige zeventiger-jaren uitstraling dat het een eventuele koper wel heel erg moeilijk wordt gemaakt. Je moet dus wel een heel goed spel in huis hebben om hiermee toch nog op de Auswahlliste van Spiel des Jahres terecht te zijn gekomen. Toch is dat Jumbo ondanks alles met Tycoon gelukt. Hoe komt dat? |
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
In de eerste plaats zal de naam van Wolfgang Kramer hieraan hebben bijgedragen. Deze spellenauteur heeft al vele succesvolle spellen zoals Big Boss en El Grande bedacht. Een bekende naam werkt echter alleen als een schijnwerper, een spel krijgt hierdoor eerder aandacht; terwijl het spel ook inhoudelijk goed moet zijn, anders is alle moeite alsnog voor niets geweest. Afgezien van het feit dat ze het bij Jumbo bij de uitvoering ogenschijnlijk op een koopje hebben gedaan, ligt er een spel op tafel dat, eenmaal gespeeld, erom vraagt om vaker gespeeld te worden.
De ingrediënten zijn simpel: je bent de baas (he he, eindelijk!) van een hotelketen, en je wilt een zo groot mogelijke hotelketen op zoveel mogelijk plaatsen ter wereld, een niet geringe opdracht. Dit zal je dan ook slechts ten dele lukken, maar degene die dit het best kan en aan het eind van de derde ronde het meeste geld heeft verdiend, wint het spel. Om dit te bewerkstelligen vlieg je van hot naar her, meer specifiek van onder andere New York naar andere steden zoals Sydney, landt er, en besteedt geld om er een hotel te bouwen. Fabrieken bouwen kan ook, maar daarover later meer.
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Vliegen kost een paar (euro)centen, en dat is in dit spel niet anders. Aan het begin van het spel heb je wat startgeld, 'slechts' 15 miljoen, om de tickets naar de diverse steden te kunnen betalen. Ook in dit spel woedt de klassenstrijd; er zijn lijnvluchttickets te kopen, en chartervluchten. Van de lijnvluchten liggen er telkens twee open, van de chartervluchten zes.
|
|
 |
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
De lijnvluchten zijn beduidend duurder, maar brengen je meteen naar een plaats van bestemming, terwijl de tickets uit de tweede categorie je een keuze bieden uit twee vaste bestemmingen. In je beurt mag je zoveel tickets kopen als je wilt, je mag skyhigh vliegen, zo veel je wilt, Icarus achterna desnoods, maar je mag maar een hotel of fabriek per beurt kopen in de plaats waar je bent (tussen)geland. De gebruikte tickets worden afgelegd.
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
