xxxx xxxx

Die Tore der Welt / Brug naar de Hemel
Auteurs: Michael Rieneck & Stefan Stadler
Uitgever: Kosmos / 999 Games
Jaar: 2009


recensie door

x
De mooiste kathedraal van het land is inmiddels gebouwd, maar de rust is nog altijd niet weergekeerd in het Engelse dorpje Kingsbridge. Hierbij moet gedacht worden aan strubbelingen tussen de handelaars en de geestelijken, een oorlogszuchtige koning die zijn oorlogen graag met belastinggeld van de brave burgers wil financieren, een hevige pestuitbraak en wat dies meer zij. Prima ingrediënten voor een nieuw boek, dacht Ken Follett, en voor een spel, vonden Stefan Stadler en Michael Rieneck. In deze roerige tijden proberen de spelers zich staande te houden en een goed en vroom leven te leiden, en daarnaast zo veel mogelijk status en aanzien te verdienen.
x
Het spel is opgedeeld in vier tijdperken. Ieder tijdperk bestaat uit zes ronden met een vast verloop. Allereerst wordt een gebeurteniskaart gepakt. Deze kaart geeft aan welke gebeurtenis deze ronde voor alle spelers van kracht is; vaak zijn de gebeurtenissen bijzonder onaangenaam (punten, geld of goederen inleveren, een huis van het bord verwijderen, een actiefase overslaan). Verder staat op de vier hoekpunten van de kaart wat het inkomen van de spelers voor deze ronde is (goederen, geld of punten). De startspeler bepaalt welke speler welke inkomsten krijgt, door de kaart zo te draaien dat de hoekpunten naar de juiste spelers wijzen. De startspeler krijgt nog een extra gunst die ook bepaald wordt door de oriëntatie waarin hij de kaart op het bord heeft gelegd.
x
x
Vervolgens voeren alle spelers een actie uit door een van hun twaalf actiekaarten uit te spelen. Een tweede actiekaart leggen ze blind voor zich neer: deze actie kunnen ze in het huidige tijdperk niet uitvoeren. Met de actiekaarten kunnen de spelers bijvoorbeeld bouwmaterialen verzamelen, graan of heiligbeeldjes pakken, goederen op de markt verkopen voor geld, of aanzien (punten) vergaren door mee te bouwen aan bouwprojecten, of zieke inwoners te genezen van de pest.
x
Na zes ronden heeft iedere speler zes actiekaarten uitgevoerd, en zes actiekaarten ongebruikt afgelegd. Dan is het tijdperk ten einde; iedere speler moet in zijn levensonderhoud voorzien door twee graan in te leveren, hij moet aantonen dat hij vroom geleefd heeft door twee heiligbeeldjes af te geven, en natuurlijk moet de belasting betaald worden: twee tot vijf goud, afhankelijk van een dobbelsteenworp. Wie dit allemaal niet op voorraad heeft moet overwinningspunten inleveren, en krijgt in de eerste ronde van het volgende tijdperk een nare straf (geen actie uitvoeren, geen inkomsten nemen). Na het vierde tijdperk is het spel ten einde. De speler met de meeste punten wint.
x
x
x
x

Het spel ziet er mooi uit, hoewel het door de veelheid aan elementen wat tijd kost om wegwijs te raken op het bord. En dan blijkt dat het bord vooral een illustratieve functie heeft; de meeste acties spelen zich grotendeels af achter het zichtscherm van de spelers. Meer relevant voor het spelgemak is dat de iconografie op de actiekaarten zeer duidelijk is.

x

Het valt niet mee om iedere ronde voldoende graan, heiligbeeldjes en geld te verzamelen, en de straffen die je opgelegd krijgt als dat niet lukt zijn dusdanig zwaar dat iedereen zijn uiterste best doet om aan de eisen te voldoen. Als er daarnaast nog middelen over zijn om overwinningspunten mee te behalen is dat mooi meegenomen, maar het heeft niet de hoogste prioriteit!

x

Daarnaast zijn de gebeurtenissen vaak onevenredig akelig. Omdat in ieder tijdperk slechts de helft van de actiekaarten uitgevoerd kan worden proberen de spelers van tevoren te plannen wat ze dit tijdperk willen bereiken. De gebeurteniskaarten kunnen daarbij een flinke lading roet in het eten strooien; heb je net voldoende bouwmaterialen verzameld om een flinke bijdrage te leveren aan een van de bouwprojecten op het bord, en dan wordt een kaart gedraaid die aangeeft dat er dit hele tijdperk niet meer gebouwd mag worden... Dat roept soms het gevoel op dat je tegen het spel moet vechten in plaats van tegen je tegenstanders.

x


Over tegenstanders gesproken: die kom je in het spel niet vaak tegen. Spelers bepalen beurtelings wie welke inkomsten krijgt, en ze leveren blokjes aan dezelfde bouwprojecten, maar verder zit ieder voor zich materialen en punten te verzamelen. Alles bij elkaar is Die Tore der Welt een leuk spel, maar wel met iets teveel willekeur en iets te weinig spelersinteractie. De speelduur is vrij lang: 120 minuten.
© 2009 Barbara van Vugt
x
Zijn dergelijke details nodig? Niet echt, maar ze zijn wel sfeerverhogend!
x
x
Die Tore der Welt / Brug naar de Hemel, Michael Rieneck & Stefan Stadler, Kosmos / 999 Games, 2009 - 2 tot 4 spelers vanaf 12 jaar, 90-120 minuten


Mooi en sfeervol, vol leuke dilemma's
Een beetje teveel geploeter
x
x
x