Tomb Raider
pagina 3
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
Het overleg tussen de teamleden bij de vier-spelers variant (die zonder twijfel het leukste is) heeft wel iets, ik ken niet veel spellen waarbij je zo expliciet samen speelt tegen een andere partij. Het maakt het spel echter ook wat chaotisch, het is bij ons steeds een gekakel van jewelste aan de speeltafel! Je kunt als team toch wel wat bereiken: als de een zich goed wapent en lastige tegenstanders omlegt, kan de ander veilig met de fiches heen en weer rennen.
|
|
 |
 |
|
x |
|
|
|
|
|
|
|
|
Toch is het een beetje een geluksspel, het verloop hangt heel erg af van hoe het bord in elkaar zit, en dat is ieder potje anders. Liggen alle geheime kamers in één hoek, en dan net de hoek waar jij niet staat, ja dan is het pech. Je mag maximaal zeven kaarten op de hand houden, en de energiekaarten zijn toch vooral ééntjes, dus het bord helemaal oversteken kost je vaak wel 2-3 beurten. Ook is de hoeveelheid kaarten in het spel vrij beperkt, zodat de stapels bijna altijd vrijwel op zijn; als jij dan de slechte kaarten hebt, hebben de andere spelers dus automatisch de betere kaarten. Kortom: wel gezellig, maar erg toevallig.
© 2003 Barbara Lussenburg
Tomb Raider, Arthur Tebbe, Winning Moves/Identity Games, 2003, 2 tot 4 spelers
|
|
|
|
|
 |
 |
|
zie ook  |
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
| x |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
