xxxx xxxx

Siena
Auteur: Mario Papini
Uitgever: Zugames
Jaar: 2005


recensie door

x
De eerste eis die men aan een spel dient te stellen is, dat het de deelnemende spelers van begin tot einde boeit. Voldoet het aan die eis, dan is het mogelijk, dat het een goed spel is. Voldoet het er niet aan, dan is het een slecht spel, hoeveel op zichzelf zeer vernieuwende mechanismen, verrassende thema’s of vernuftige mogelijkheden de auteur er in moge hebben verwerkt. Een quiche die in de oven verbrand is, of waarin soda in plaats van room is verwerkt, is niet te eten, hoeveel dure eieren er door het deeg mogen zijn gestopt.*

* vrij naar Gerard Reve ('Zwaar Overschat Debuut'; toneelrecensie in Tirade, maart/april 1960, n.a.v. van Harry Mulisch' 'Tanchelijn'; opgenomen in 'Verzamelde Werken', deel 6)
x
Heeft u even? Mag ik tweeëneenhalf uur van uw tijd? Want dat is de minimale speelduur van ‘Siena’, dat zich afspeelt op en rond een schilderij van de stad dat als speelbord dient. In ‘Siena’ beginnen de twee tot vijf spelers als boeren, en werken ze hun weg omhoog om via koopman als bankier in de stad zaken te mogen doen. Degene die als bankier de meeste waarderingspunten heeft verzameld, heeft gewonnen.
x

Als boer maken we gebruik van de productie van graan, wijn en olijfolie die we door het uitspelen van kaarten aanzwengelen. Elk van de productiegebieden vereist een wisselend aantal eenheden om een product te leveren; de speler die een dergelijk gebied weet vol te maken kan er oogsten en strijkt er het geld voor op dat op de lijst rond het bord wordt bijgehouden.
De kaarten worden aan het begin van een ronde een voor een uit een etalage genomen en er wordt het eventuele bedrag voor betaald. Het merendeel van de kaarten betreft de productie van goederen (en heten omslachtig Handelsreizigers-Arbeiderskaarten); andere kaarten, met speciale acties, geven bijvoorbeeld meer opbrengst of kunnen een andere speler dwarszitten.

x
De koopman heeft belang bij de productie van linnen en specerijen die een aanzienlijk hogere opbrengst geven, maar om koopman te worden moet een speler over minstens 30 florijnen beschikken. Een eenmaal genomen besluit om de status te verhogen kan niet meer worden herroepen; een koopman profiteert niet langer van de (boeren)productie van graan, wijn en olijfolie - maar draagt er door het uitspelen van productiekaarten wel ongewild aan bij!
Als koopman komt het vergaren van de waarderingspunten in zicht. Elke keer dat een koopman oogst, kan hij van een gedeelte van de opbrengst afzien en ervoor in de plaats van een speciale stapel (‘Senesi’)kaarten een of twee pakken; dit zijn rechtstreekse overwinningspunten! Het puntental in de stapel varieert van 1 tot 4 punten.
De koopman kan door het uitspelen van kaarten ook op handelsreis naar Firenze (Florence) of Arezzo waar hem een wisselende som geld wacht. Er mag gedurende de reis geen linnen of specerijen door hem worden geproduceerd, anders moet de reis worden afgebroken.
x

Een boer heeft ook een dergelijke mogelijkheid met het uitspelen van de ‘Via Francigena’kaart als dit door het uitspelen van andere productiekaarten leidt tot de productie van graan, wijn of olijfolie. Van een stapeltje noodlotkaarten (‘Fato’) waaronder een enkele duivelkaart, kiest hij hoeveel hij er wenst te nemen. Zit er geen duivel tussen, dan is de som van de geproduceerde goederen op deze kaarten het bedrag dat hij krijgt uitgekeerd; anders heeft hij pech en keert met lege handen huiswaarts.

Als bankier, welke status vanaf 80 florijnen mogelijk is, heeft een speler toegang tot de stad en hier loopt hij de wijken een voor een af. Goederenkaarten zijn voor bankiers alleen nog interessant om versneld door de stad te lopen. Sommige wijken leveren een soms minimale, soms grotere som geld op; de bankier hoeft hier slechts zijn neus te laten zien; op andere plekken zoals het ‘Palazzo Tolomei’ moet worden betaald, het lijkt deksels nog an toe Monopoly wel!

Via de herberg kunnen kunstenaars worden ingehuurd; de speler neemt de bovenste kaart van de kunstenaarsstapel, bekijkt ‘m, en biedt deze ter veiling aan. Andere spelers kunnen de kaart tegen betaling bekijken - helaas komt deze betaling de veilende speler niet zelf ten goede. De kunstenaarskaarten hebben waardes van 1 tot 8, en ook dit zijn directe overwinningspunten.
In de herberg kan een courtisane worden geplaatst, die elke bankier die aanwezig is of er langs komt, verleidt en hem 10 florijnen laat betalen. En het kan druk én prijzig worden met deze vriendinnen voor een nacht, zeker als de bedelaar, die tegen de klok in door de stad loopt, er ook nog vertoeft en hier dwingend om dubbele aalmoezen verzoekt.

x
x
x