xxxx

Lost Cities
pagina 2

x
En als je tegenstander merkt dat je op kaarten van een bepaalde kleur zit te wachten, zal hij alles wat hij van die kleur heeft heus niet op het aflegbord gooien zodat jij ze in jouw beurt kunt oppakken en gebruiken! Nee, die kaarten zal hij ofwel zelf voor een eigen rijtje gebruiken, ofwel stevig op de hand houden totdat jij er niks meer aan hebt! Een ander nadeel van het wachten is dat je wel steeds elke beurt een kaart moet opgooien. Je kan een kaart op het aflegbord plaatsen, maar toch liever niet eentje waar je tegenstander nog wat aan heeft! En hoe langer je wacht, des te waardevoller zijn de kaarten die je inmiddels verzameld hebt, zodat je ze helemaal niet kwijt wilt.
Je moet dus uiteindelijk concessies doen. Maak je liever één heel goed rijtje dat veel punten oplevert, of meerdere matige rijtjes die samen mogelijk hetzelfde puntental kunnen bereiken? Neem je genoegen met een rijtje met maar één handje ervoor, of met een rijtje dat met een 5 begint? Of wacht je nog even op goede kaarten en gooi je in de tussentijd wat kaarten weg die je tegenstander wellicht vooruithelpen?
Het maken van zgn. parkeerrijtjes is een veel gebezigde techniek: maak in afwachting van goede kaarten alvast een rijtje waar je nét mee aan de ondergrens van 20 komt. Dat levert je dus niet of nauwelijks punten op, maar het geeft je nog een aantal beurten de kans om een felbegeerde kaart te trekken zonder dat je tegenstander hiervan nodeloos profiteert.

Saillant detail: het spel is ons in eerste instantie volkomen verkeerd uitgelegd (ja, het kan zelfs bij een simpel spel als dit!) door iemand die van mening was dat men (na de handjes) met de 10 diende te beginnen om vervolgens een aflopende reeks te maken.
Hier wordt het spel natuurlijk veel simpeler van, omdat je de hoge kaarten niet lang vast hoeft te houden in afwachting van lagere kaarten: speel de hoge kaarten direct uit, en je zit al snel aan de ondergrens van 20! Dan heb je sowieso weinig strafpunten, ongeacht of je in het spel verder nog kaarten krijgt van deze kleur. Het instaprisico is dus een stuk lager. Misschien een idee voor beginners die de uitdaging anders niet aandurven?
Alles overziend maakt dit Lost Cities, zeker voor een spel dat gebaseerd is op de eenvoudige patience-principes, nog verrassend tactisch en veelzijdig. Geluk speelt wel een grote rol, omdat de kwaliteit van de kaarten die je trekt wel grotendeels bepalend is voor je mogelijkheden in het spel. Maar door de jou door het lot toebedeelde kaarten slim te spelen kun je ook met een minder gelukkige kaartenhand zegevieren. Ondanks de simpelheid blijft het spel boeien, het is op mijn speellijst regelmatig het meest gespeelde spel. Lost Cities is ook een ideaal spel voor op reis, bij voorkeur op terrasjes in de zon (het speelbord kun je thuislaten); het ontbreekt bij ons dan ook nooit in de vakantiekoffers! © 2003 Barbara Lussenburg

x
x
x
x