xxxx xxxx

Khan
Auteur: Christward Conrad
Uitgever: White Goblin Games
Jaar: 2010


recensie door

x

De stemmige coverillustratie op de doos laat niets te raden over: we gaan eens gezellig bij de buren op bezoek! Want hunnie hebben dingen die wij ook willen, en we zouden wel/geen mongolen zijn als we die niet van ze kwamen opeisen. Onze wapens: yurts. Eh, wat? Maar dat zijn gewoon tenten! We veroveren in feite gebieden door er te gaan wonen? Ach, het gebeurt vandaag de dag waar je bij staat of naast woont, dus het is zo gek nog niet.

x
Het bord laat de verschillende biotopen zien waar diverse heersers hun domicilie hebben; die moeten weg want wij komen eraan! Elke spelersbeurt wordt eerst een kaart van de stapel getrokken om een heerser van een bepaalde kleur een eindje verder op zijn vluchtweg te helpen; op de kaart staat met een windroos de richting aangegeven. Waar een heerser stond, komt een zwarte, neutrale tent te staan die uit het kampement van die heerser wordt genomen. Hierna mag een speler nog twee acties doen; meestal plaats hij een tent in zijn kleur in een gebied door er de kaart voor uit te spelen. Een aansluitende actie kan zijn om aaneengesloten tenten als gebied te claimen.
x
Diverse land- en brugtegels in verschillende vormen en groottes liggen naast het bord; de tegels leveren punten op die in verhouding tot hun grootte staan. Er mogen tenten van andere spelers worden overbouwd, maar als er een meerderheid aan tenten van een bepaalde speler in het geclaimde gebied ligt, scoort alleen deze speler; in het geval dat er een meerderheid gedeeld wordt, scoren meerdere spelers. Neutrale tenten tellen niet mee bij de bepaling van een meerderheid, en dat is lekker handig om gemakkelijk gebieden te kunnen claimen. Vooralsnog wordt op de geclaimde tegel een tentfiche in de kleur van de speler met een meerderheid gelegd; de totaalscore vindt aan het eind van het spel plaats
x

Spelers krijgen aan het begin van het spel een aantal speciale kaarten gedeeld die ze eenmalig tijdens het spel kunnen uitspelen zoals het mogen doen van een derde actie, handig om snel dat gebied te claimen voordat een andere speler deze wegkaapt, of het verbod om een ronde lang neutrale of eigen tenten te overbouwen.

x

Na het uitspelen van kaarten wordt de kaartenhand van een blinde stapel weer tot vier aangevuld; vanwege dit eventuele kaartengeluk is er ook een actie waarmee een speler overal op het bord zijn tent mag zetten en een of meerdere kaarten af mag leggen. Het is dan wel de enige actie in een beurt; claimen is er niet meer bij.

x
Wanneer er nog maar een tent ligt in het kampement van een heerser, is deze na een laatste actie definitief verdreven en gaat middels stuivertje wisselen uit het spel. Als er vijf van de acht heersers op deze manier aan hun eind komen, is het spel na een laatste claimfase ten einde en wordt de score van elke speler berekend. Een bonus wordt uitgereikt voor spelers met de drie grootste aaneengesloten gebieden, maar dan is het ook Schluß en klaar en is de winnaar bekend.
x
x
x
x

Khan is stemmig uitgevoerd, maar tijdens het spelen valt deze aankleding al snel af en blijft er een droog en abstract legspel over dat vrij weinig diepte heeft. We zijn fiches aan het leggen en gebieden aan het claimen; het voelt een beetje als het spelen van 'Go' op een gepimpt bord van 'Tactics II'. Het plaatsen van fiches om er vervolgens een tegel over te mogen leggen, zagen we trouwens een paar jaar geleden ook in ‘Die Säulen von Venedig’.

x
x
Khan is voor spelers die van legspellen houden en daarbij graag een beetje puzzelen; het is beslist geen verkeerd spel, alleen: er is niets nieuws onder de zon, en het doet daardoor bovendien een beetje gedateerd aan. Spelers die afgaan op de krijgszuchtige sfeer op de doos en verwachten gedurende het spel in een kazerne te bivakkeren komen bedrogen uit want ze vertoeven onverhoeds in een braaf rotan interieur: mandje walnoten links, de courantenstandaard rechts, terwijl spelers die van wat abstractere spellen houden nietsvermoedend voorbij lopen. Het is jammer dat de auteur van het nog steeds graag gespeelde ‘Pfeffersäcke’ dit meesterwerk met ‘Khan’ helaas niet heeft kunnen evenaren.
© 2010 Richard van Vugt

Khan, Christward Conrad, White Goblin Games, 2010 - 2 tot 4 spelers vanaf 10 jaar, 60 minuten


x
x
x