xxxx xxxx

Hive
Auteur: John Yianni
Uitgever: Huch & Friends
Jaar: 2005


recensie door

x
In het tweepersoonsspel Hive komt ‘Eric of het Klein Insectenboek’ geheel tot leven. We bedienen ons van mieren, sprinkhanen, kevers en spinnen, en ons einddoel is het insluiten van de bijenkoningin van de tegenstander. Het is weer eens wat anders!
Beide spelers krijgen een set speelstenen, mooie robuuste bakelieten zeshoeken, in hun kleur. Ieder heeft één bijenkoningin, twee spinnen, drie mieren, twee kevers en drie sprinkhanen. Een beurt bestaat uit het inzetten van een speelsteen, of het bewegen van een steen die al ingezet is. Bij het inzetten van een steen mag deze alleen maar grenzen aan speelstenen van de eigen kleur. Door middel van een beweging kunnen de stenen later in het spel wel in aanraking komen met de stenen van de tegenstander. Sterker nog, dat is zelfs de bedoeling.
x
De bewegingsregels verschillen per insect. Mieren zijn het meest veelzijdig: die mogen onbeperkt rondwandelen. Sprinkhanen springen over een hele aangrenzende rij stenen heen, en ze landen op de eerst mogelijke vrije plek. Spinnen mogen drie velden  bewegen, en kevers en de bijenkoningin slechts één. Kevers mogen als enige bovenop een andere steen bewogen worden. De onderliggende steen mag dan niet meer verplaatst worden. Bij het bewegen moeten alle insecten op het speelveld altijd één groep blijven vormen: een beweging is niet toegestaan wanneer er daardoor meerdere ‘eilanden’ van insecten ontstaan.
Het spel is afgelopen zodra de bijenkoningin van een van beide spelers aan alle zes zijden is ingesloten door insecten, van welke speler dan ook. De speler met de klemgezette koningin heeft verloren.
Het thema zal misschien niet iedereen aanspreken, maar in feite is Hive zeer abstract, en speelt het thema geen hele grote rol in het spel. De bedoeling is simpelweg om met stenen met verschillende bewegingsmogelijkheden andere stenen in te sluiten. De mieren zijn de meest krachtige speelstukken. Omdat ze onbeperkt kunnen bewegen, kunnen ze vanuit een zeer onverwachte hoek allerlei mooie plannen in de war schoppen. Kevers en sprinkhanen hebben ook hun voordelen: zij kunnen door hun klim- en springvermogen op plaatsen terecht komen die voor mieren onbereikbaar zijn, bijvoorbeeld in een ‘gat’ omringd door zes andere insecten.
Het feit dat er tijdens de beweging geen eilandjes mogen ontstaan is van groot belang. Daardoor mogen sommige insecten, die ‘de boel’ bij elkaar houden door hun aanwezigheid, niet bewogen worden. Vooral vervelend als dit zo’n nuttige mier betreft! Het maken van een nieuwe verbinding met een andere steen kan dit insect weer doen vrijkomen. Maar ja, dat kost wel een beurt...
Het duurt een paar potjes tot je echt de finesses van Hive te pakken hebt, maar als beide spelers eenmaal goed ingespeeld zijn worden de potjes steeds leuker, spannender en langer. ‘Langer’ klinkt misschien niet als een aanbeveling, maar dat moet relatief gezien worden: afhankelijk van het spelersniveau duurt een potje Hive tussen de vijf en twintig minuten. Tijd genoeg voor een revanche! Door de robuuste speelstukken is het spel zeer reisresistent. Hitte, kou, zand, zout of chloorhoudend water: deze insecten kunnen daar allemaal probleemloos tegen. De uitgever heeft zich dat kennelijk ook gerealiseerd, want Hive wordt geleverd met een handige etui om de speelstenen in mee te nemen.
© 2006 Barbara van Vugt

Hive, John Yianni, Huch & friends, 2005 - 2 spelers vanaf 9 jaar, 20 minuten

x
x
x