xxxx

Carcassonne: 'Die Jäger und Sammler'
Uitgever: Hans im Glück
Auteur: Klaus-Jürgen Wrede
Jaar: 2002

recensie door
x
Nadat Carcassonne in 2001 'Spiel des Jahres' werd, is Hans im Glück in 2002 na wat tussensprongetjes zoals de rivierkaartjes en een uitbreiding, opnieuw met een Carcassonnespel op de markt gekomen: Carcassonne: ‘die Jäger und Sammler’. Ik heb Carcassonne, ‘het basisspel’ zouden we nu al moeten zeggen, meerdere malen gespeeld; het is in mijn omgeving een gewild spel. Het is ook gemakkelijk om te spelen: je trekt een kaartje in je beurt, legt het passend aan, en incasseert eventueel de nodige punten. Onderweg leg je nog een boertje op een weg, in de stad, of in een wei. De speelduur is dusdanig dat het vaak als ‘tussendoortje’ wordt gespeeld; er is nog tijd voor een kort spel, en dan is de keus beperkt. Carcassonne speelt snel.
Toch trekt mij de kaartjesleg die Carcassonne is niet. Het doet me te veel denken aan een mix van Memory en Scrabble, de eerste vanwege de vorm en de tweede vanwege het passend aanleggen en het groeiende bord. Ik vind het te simpel.

Ik ben echter blij verrast met ‘die Jäger und Sammler’; het is veel strategischer dan zijn voorganger(s). We hebben in dit spel de stad verlaten, bevinden ons in de wilde natuur; en, schrik niet, ook in een andere, primitievere tijd. Mammoeten en oerossen lopen rond, maar ook sabeltandtijgers, die op reeën jagen. Het gaat er dus nogal wild aan toe! Gelukkig lopen er ook al mensen rond, jagers, verzamelaars en vissers. We leggen nog steeds een kaartje aan in onze beurt, dat is niet veranderd. Maar er zijn veel meer verschillende kaartjes: bos, waar je net zoals bij de steden in het basisspel punten voor krijgt als je ze afmaakt; rivieren (= de weggetjes), meertjes, en weides. In die weides grazen de beesten, en daar kun je aan het eind van het spel bonuspunten voor krijgen als je er een jager in hebt geplaatst.


Ben je de enige of heb je een meerderheid, dan krijg jij alleen die punten, twee per dier; sta je er samen met anderen gelijk dan krijgt ook elk ander dat totaal aan punten. Voor elke tijger in een wei wordt een ree in die wei minder geteld, elke tijger ‘eet’ dus een ree op. Op deze manier kun je kaartje met tijgers in een wei van een tegenstander, pardon: medespeler leggen. Mammoeten en oerossen hebben geen last van tijgers.
Elke visser krijgt punten voor het aantal rivierdelen (net zoals de weggetjes bij het basisspel) plus de vissen die in de meertjes aan het eind van een rivier zitten. Deze meertjes sluiten een rivier af op dezelfde manier als de kruisingen bij het basisspel. Dat kan lekker oplopen, met twee vissen in een meertje op een kaartje heb je al drie punten (het meertje zelf telt ook nog voor een rivierdeel) in je hand om ergens aan te leggen.
x
x
x