xxxx

Blue Moon City
pagina 2
x
Naast het speelveld ligt een obelisk; hierop kunnen de offers voor de god Blue Moon worden gedaan. Deze offers kosten kristalstukken die eerder bij de herbouw of bij de waardering van de drakenschubben werden verdiend. In een beurt kan een speler met zijn pion naar de centrale marktplaats gaan en een offer brengen. Op de obelisk staat een steeds hoger cijfer dat in kristalstukken geoffferd moet worden om er een blokje te mogen plaatsen. Met behulp van extra kaarten mogen meerdere offers tegelijk worden gebracht, maar dit kost naast het offer zelf nog extra kristallen, die op de betreffende uit te spelen kaart staan aangegeven.
x
x x
x
De spelerskaarten hebben naast hun cijferfunctie ook nog verschillende eigenschappen en mogelijkheden, en dit maakt het spel echt interessant. Er zijn groene kaarten, die als joker kunnen worden gebruikt; er zijn bruine kaarten die per twee uitgespeeld voor elke andere kleur met waarde drie gelden, en er zijn de witte kaarten die het mogelijk maken van een tot vier kaarten in een kleur te spelen die dan voor een andere kleur mogen doorgaan. En er zijn de kaarten waarmee de draken of de eigen pion kunnen worden bewogen, drie velden, willekeurig, of een extra veld.
x
Als een speler ervoor kiest om de speciale eigenschap van een kaart te gebruiken, dan kan hij deze niet als kleurkaart met de bedrukte waarde inzetten. Het is dus òf kiezen voor het uitspelen van bijvoorbeeld een zwarte ‘2’ (en deze als herbouw gebruiken om op een zwart ‘2’tje een bouwsteen te zetten), òf deze kaart gebruiken om de rode draak tot drie velden te verplaatsen.
x
x
Er is veel moeite gedaan om het spel sfeer te geven. De gebouwentegels zijn schitterend geïllustreerd, en het is een feest om de schetszijde, die er toch ook al indrukwekkend uit ziet, na de voltooiing van een gebouw om te draaien en het gebouw in al zijn pracht en praal te aanschouwen; het zijn stuk voor stuk meesterwerkjes. Dat geldt ook voor de volkerenkaarten, die door acht verschillende illustratoren zijn getekend, wiens namen zeer terecht op elke kaart staan vermeld.
x
De diverse mogelijkheden met de volkerenkaarten maken dat een speler elke beurt weer aardige afwegingen heeft te maken. Het liefst zou hij de kaarten voor zowel hun waarden als ook hun speciale eigenschappen willen gebruiken, en omdat dat niet kan, leidt dat soms tot erbarmelijk gekreun!
xx
Minpuntje is wel, dat er weinig tot geen interactie is; elke speler probeert met zijn kaartenhand de optimale zet uit te voeren, en soms kan door pech met het bijtrekken van de kaarten en een slechte positie op het bord, een of meerdere beurten niets bijzonders worden gedaan. Want iedereen is er wel op uit om bij de voltooiing van een gebouw de grootste bouwmeester te zijn om zodoende de extra bonus, vaak kristallen maar ook handkaarten of schubben, in de wacht te slepen.
x
Doordat ze kristallen opleveren, moet ook het sparen van schubben niet worden onderschat. Daarom is het zaak wanneer een bouwsteen wordt gezet er een of meerdere draken bij te roepen. Alleen op pad en in je eentje bouwen wordt afgestraft; een speler zal dan niet zo snel meedelen in de diverse bonussen wanneer andere spelers wel bij elkaar in de buurt blijven en meebouwen aan een en hetzelfde gebouw.
Wat valt er nog meer te zeggen? Dat ‘Blue Moon City’ een aantrekkelijk, sfeervol en mooi uitgevoerd spel is dat ook die speler zal weten te boeien die in eerste instantie niet van een fantasy setting houdt. En die draken, dat zijn dan gewoon tanks!
© 2006 Richard van Vugt

Blue Moon City, Reiner Knizia, Kosmos, 2006 - 2 tot 4 spelers vanaf 10 jaar, 60 minuten
x
x
x