Wat kwam er in 2005 allemaal aan spellen op tafel? In totaal hebben we met z'n vieren 1653 spellen verorberd, een respectabele maaltijd! Ugur moet er niets van hebben, maar Edwin lust er wel pap van: ook in 2005 staat San Juan aan de top van meestgespeelde spellen, al is het met 45 keer beduidend minder vaak op tafel gekomen dan in 2004, toen het 62 keer gespeeld werd. Puerto Rico heeft een positie moeten inleveren ten koste van Geschenkt; Puerto Rico werd in 2004 37 keer gespeeld en zakte ondanks dat het in 2005 twee keer vaker gespeeld werd van plaats 2 naar 3. Een nieuwkomer als Diamant verwachten wij volgend jaar ergens onderaan de lijst te zien bungelen (denk eraan, Edwin!), evenals Kill Dr. Lucky dat hoewel hilarisch om te spelen op de lange duur geen blijvertje zal blijken te zijn. Memoir ’44 is dankzij Edwin en Richard van een 15^e plaats naar plaats 6 gestegen, en Edwin heeft Blokus en Crazy Derby, op posities 7 en 8, bijna helemaal in zijn eentje de lijst in gespeeld.



Caylus, net nieuw uit in Essen, veroverde al meteen een mooie 14^e plaats. We zijn benieuwd op welke plaats ie volgend jaar eindigt, en of het dan een blijvertje genoemd mag worden! Big Boss heeft dit jaar veel concurrentie ondervonden van de luchtigere soortgenoten maar is ook minder vaak gespeeld dan in 2004 (25 keer); het moest hierdoor zijn plaats in de top-tien opgeven en zakte naar een 15^e positie.

Opmerkelijk is de voorkeuren van de verschillende spelers: Edwin heeft Het Padvinderspel maar liefst 15 keer gespeeld, waardoor het op een 22^e plaats terecht kwam.  Richard wist op dezelfde manier Einfach Spitze twee plaatsen hoger te laten eindigen, al kwam dat door de alfabetische rangorde tot stand. Ook Flaschenteufel, ingeklemd tussen bovengenoemde twee, heeft een duidelijke aanhanger: Gerard.

Waar zijn de ‘echte’ spellen op de lijst; de spellen waar we elke nacht van dromen? Over Puerto Rico hoeven we ons geen zorgen te maken, dat heeft zich redelijk weten te weren tussen al het oppervlakkige geweld van de snel te spelen spelletjes die daardoor dus ook vaker op tafel zijn gekomen. Reef Encounter vinden we pas op de 34^e plaats, met  13 keer weliswaar ietsje vaker gespeeld dan in 2004, maar toch 8 plaatsen gezakt. Die Fürsten von Florenz, iedereen heeft er de mond van vol, maar spelen ho maar: slechts 11 keer. Euphrat & Tigris, die andere klassieker: slechts 8 keer gespeeld.

En dan de ‘nulletjes’, de spelen die helemaal niet (meer) zijn gespeeld. Mogen we zeggen dat deze zijn ‘durchgefallen’, zoals de Duitsers dat zo mooi weten te zeggen? De spelersgroep wisselt van samenstelling, dus daar zit al een verandering in, en niet iedereen beschikt over de spelen die ooit op de lijst terecht zijn gekomen. En andere spelen worden nog wel gewaardeerd, maar het komt er niet van om ze te spelen, net zoals dat familiebezoekje aan die op afstand levende tante er meestal nooit van komt: je denkt er vaak aan, maar: het is niet genoeg. Toch kunnen we een aantal spelen als een tijdelijke hype, gebakken lucht, respectievelijk geperste houtpulp bestempelen: Silberzwerg, Müll und Money, Im Zeichen des Kreuzes, Da Vinci Code en Cartagena uit voorgaande jaren worden niet meer gespeeld, en deze spelen hebben samen met andere ongenoemden de verzameling middels verkoop verlaten. Recentere spelen, die nog in de kast staan maar al een danig uitgespeelde indruk geven zijn: Il Principe, nog zeer recent uit Essen; en Verflixxt! is er ook nog zo een, evenals  MacRobber dat vorig voorjaar is uitgekomen maar in Essen al in de ramsj lag - je vraagt je af of de uitgever het óók maar niks vond!

Hoewel nog niet direct zichtbaar in de lijst, is ook slijtage voelbaar bij Himalaya, Australia, Palazzo, Die Dolmengötter, Lost Valley en Das Zepter von Zavandor. Deze spelen hebben de eerste krassen of averij opgelopen en het vermoeden bestaat dat ze in 2006 (nog) minder vaak uit de kast getrokken zullen worden.

De concurrentie is dan ook moordend; er komen elk jaar zo veel spellen bij, dat een gemiddeld, ‘best aardig’ spel het tussen al het geweld niet lang zal uithouden. Ondertussen hebben de uitgevers dit niet door of malen er niet om en drukken met nog meer geweld nog meer oppervlakkige en vluchtige spelen de markt in, waardoor de slang op de lange duur in zijn eigen staart bijt.

Waar krijgen we dan wèl een goed gevoel bij, als we het spelen? Natuurlijk spelen persoonlijke voorkeuren een rol. Spelen waarin gehandeld moet worden, komen wat eerder op tafel dan puur abstracte spelen, al is de norm wat nou eigenlijk een abstract spel is aan het vervagen, zeker met alle opgelegde thema's bij spellen als bijvoorbeeld RaubRitter, maar ook MacRobber. Puerto Rico blijft een topspel en speelt nog steeds lekker weg. Reef Encounter is ook een geweldig goed en leuk te spelen spel. Kogge, relatief onbekend, komt ook redelijk vaak op tafel: snel te spelen, met de nodige afwegingen en dat kleine beetje geluk en frustratie. En Euphrat & Tigris mag ook niet ontbreken in deze opsomming. Het liefst zouden we natuurlijk elke dag (nou...) Die Macher willen spelen, maar we beperken ons gezien de duur van het spel (vijf uur) tot de jaarlijkse Kerstsessie. En 1830, ook al niet binnen het uur te spelen, zouden we ook wel wat vaker willen doen. Maar je moet er wel het nodige zitvlees voor meenemen of ter plekke aankweken. Ach, lijstjes... Als er een top tien zou moeten worden gemaakt, wat zou je erin zetten, en wat zijn trouwens de criteria? De bovenstaande droomspellen? Na een top drie vervaagt al snel de voorkeur in rangorde, en volgt er een willekeurige opsomming, is de ervaring.

Wat 2006 ons zal brengen weten we nog niet. Dat we ons weer veelvuldig te buiten gaan aan het plegen van sociaal samenzijn met een bordspel in het midden is een zekerheid. Of er nieuwe juweeltjes zullen worden ontdekt? We hopen er natuurlijk op, maar anders spelen we de andere goeie spellen die we al in ons bezit hebben toch gewoon wat vaker?